Ondanks alles wordt er gezongen in Beiroet
Een bijzonder evenement aan het begin van de Week van Gebed voor Eenheid 2024. Duizenden christenen kwamen samen in de jaarbeurshal van Beiroet. Een oecumenisch koor zong liederen uit verschillende tradities.
Sinds het begin van de oorlog tussen Israël en Hamas is het ook in Libanon onrustig. Aan de zuidgrens vinden dagelijks schermutselingen plaats tussen de gewapende tak van Hezbollah en het Israëlische leger. Dat komt bovenop de economische en bestuurlijke crisis waar het land nog steeds in verkeert. Veel mensen zijn diep bezorgd.
Gods lof gezongen
Maar ondanks alles werd Gods lof gezongen door een oecumenisch koor en orkest met bijna 300 leden uit verschillende kerken en van alle leeftijden. Op het programma stonden liederen uit verschillende christelijke tradities: van orthodoxe hymnen, liturgische muziek in het Latijn en het Armeens tot protestantse, piëtistische liederen. Je kunt het evenement bekijken op YouTube.
We zijn er als gezin bij geweest, samen met ongeveer 10.000 anderen. Het was een avond om blij van te worden. In de hal heerste een gevoel van eenheid. Dat werd ook zichtbaar gemaakt door de deelname van kerkleiders uit de verschillende tradities en door de samenstelling van het koor en het orkest. De enthousiaste dirigent Mark Merhej en de Maronitische bisschop Antoine Bou Najem straalden het ook uit. Zij ontwikkelden een paar jaar geleden samen dit idee.
Bidden om vrede
Het was een wonderlijke ervaring na maanden van slecht nieuws en angst. Dat werd ook zo benoemd door de voorgangers, die niet vergaten te bidden om vrede en heling voor de regio. In de liederen klonk iets door van het komende Vrederijk van Christus.
Het evenement luidde niet alleen de Week van Gebed in, maar het ook het 50-jarige jubileum van de Raad van Kerken van het Midden-Oosten (MECC). Een bijzonder detail was dat de oefenavonden van het koor telkens in een andere kerk werden gehouden.
Visioen van eenheid en vrede
Het leven gaat door in Beiroet, ondanks alle spanningen en ondanks het geweld. Scholen, overheidsinstellingen en bedrijven zijn open. We kunnen ons werk doen, ook al is het tegen een grimmige achtergrond. Na meer dan 100 dagen oorlog zijn we het bijna normaal gaan vinden. Maar bijeenkomsten als deze schudden ons wakker en houden het visioen van eenheid en vrede levend.
