Deze vraag wordt me gesteld door ZWO-groepen die betrokken zijn bij vrouwengroepen en kerken in Colombia. Dit jaar, maar ook vorig jaar, staan we in Nederland in de Veertigdagentijd misschien wel meer stil bij onze persoonlijke pijn en verdriet dan anders door de coronapandemie. Hoe is dat in Latijns-Amerika en specifiek in Colombia?
Docente praktische theologie in Colombia
Dit is het verhaal van Victor, vierdejaars student op Justo Mwale.
Deze week is het 10 jaar geleden dat de oorlog in Syrië begon. Het is ook de leeftijd van Mohammad en zijn tweelingzusje Anwar, geboren in Syrië toen de revolutie begon. Ze staan symbool voor deze oorlog: ze kwamen ter wereld met hoop op een goed leven, maar er volgden slechts donkere en bloedige jaren. Tot op de dag van vandaag wachten ze op een betere tijd in een onveilig vluchtelingenkamp op Lesbos, gevlucht voor het geweld in hun thuisland.
Op het Indonesische eiland Java kunnen boeren en boerinnen nauwelijks rondkomen van de schamele opbrengsten van hun land. Kerk in Actie steunt de Javaanse Kerk, die de boeren traint in duurzame landbouw. Zo heeft Dodi Kurniawan (42) nu een eigen meerval-kwekerij.
Vaccineren? Wel of niet vaccineren tegen corona? Dat is een gevoelig onderwerp in Zambia. De geschiedenis speelt daarin een hartig woordje mee. Een geschiedenis met diep wantrouwen naar het Westen maar ook ten aanzien van de eigen gezondheidszorg. Luister mee naar collega’s tijdens een gezamenlijke maaltijd op Justo Mwale.
Ds Hananto Kusomo uit Salatiga, Indonesië, bestuurslid van partnerorganisatie Trukajaya, deelt een gebed met ons om samen als kerk in Nederland en Indonesië te bidden
De naakten kleden. Jezus’ woorden in Mattheüs 25 werden in praktijk gebracht door de protestantse kerk in Wijchen. Ze zamelden nieuwe kleding in voor kinderen in armoede. Diaken Caroline Visser: "Het gaat erom dat je er voor je medemens bent, alle dagen van de week.”
Kerk in Actie blijft bezorgd om de Ethiopische regio Tigray. De situatie is schrijnend, er is nog steeds geweld en mensen slaan op de vlucht. Aan de andere kant lijkt het erop dat de toegang tot het gebied iets verbeterd en dat hulp die klaar staat georganiseerd kan worden. Al blijven met name afgelegen gebieden moeilijk bereikbaar. We vragen om uw gebed.
Meneer Dodi Kurniawan (42) woont met zijn vrouw en twee kinderen in Midden-Java, vlakbij Yogyakarta. In zijn kerk en dorp zijn veel jonge mensen en er is veel armoede. Mensen hebben weinig kennis over hoe het anders kan. Via zijn kerk kwam Dodi in contact met Trukajaya. Trukajaya ondersteunt kerken om niet alleen bezig te zijn met de spirituele nood in de gemeenschap, maar om ook op sociaal vlak een bijdrage te leveren aan een beter leven. Dodi Kurniawan was meteen enthousiast over die aanpak.
Wat gebeurt er als je als kind hersenvliesontsteking krijgt in een afgelegen dorp in Pakistan? Het overkwam Kharooj Nadeem.
