Al ruim een jaar lang zet het coronavirus de wereld op zijn kop. In veel landen zitten mensen zonder inkomen en hebben geen sociaal vangnet. In de Golfregio overkwam het vele duizenden arbeidsmigranten. Kerken bekommeren zich om hun geestelijk welzijn en vonden nieuwe manieren om met hen in contact te blijven en bijbelverhalen te blijven delen. Het Bijbelgenootschap in de Golf, partner van Kerk in Actie, helpt hen daarbij.
Waar we in Nederland soms al worstelen om in afgelegen dorpen een goede voorganger te krijgen, is dat in het arme droge noorden van Kameroen helemaal het geval. Vaak kunnen gemeenteleden hun voorganger geen salaris betalen, maar steunen ze hen met een deel van hun oogst: maïs, sorghum, soja, peulvruchten, pinda’s, knollen, uien of aardappelen. Predikanten uit het meer welvarende tropische zuiden hebben vaak geen zin om in zo’n afgelegen streek te werken, waar ze bovendien een andere taal spreken. Heel belangrijk dus om daar plaatselijke voorgangers op te leiden in een gebied zo groot als Nederland. Steunt u dit werk?
Ouderen in Moldavië worden hard getroffen door de coronacrisis. Ze kunnen vaak op niemand terugvallen, niet in hun eigen levensonderhoud voorzien en ze zijn extra eenzaam. Het team van Bethania, partner van Kerk in Actie, blijft doen wat ze kan voor ouderen. Er worden nieuwe wegen gevonden om hen te helpen. Sociaal werkster Galina: “Zo kunnen we iets van hun eenzaamheid wegnemen.”
Je bent 7 jaar oud en gisteren vanuit het aanmeldcentrum in Ter Apel verhuisd naar azc Almere. De reis ervoor was lang. Hoe lang je hier zal blijven? Geen idee. Alles is nieuw en vreemd. Het overkomt jaarlijks vele jonge vluchtelingen. Ze hebben vaak indringende ervaringen achter de rug, maar ook hun bestaan in Nederland blijft doorgaans nog jarenlang onzeker.
Misschien komt het door een gebrek aan contact met mensen, als gevolg van corona, maar sinds onze terugkeer in Yogyakarta zijn planten en bomen een belangrijk onderdeel van ons leven geworden. Groen is natuurlijk sowieso onvermijdelijk in het land dat wereldwijd op de derde plek staat wat omvang van regenwoud betreft. Bovendien is ecologie ook een belangrijk onderdeel van mijn werk. Daarom de komende maand deze driedelige serie over tropisch tuinieren. In dit derde en laatste deel gaat het over ontbossing en geloof.
Als relatiebeheerder Midden-Oosten krijg je geregeld boekentips van mensen. Eén daarvan was ‘De Citroenboom’, een boek dat grote indruk op me maakte. Het vertelt het verhaal van de Palestijn Bashir en de Bulgaars-Joodse Dalia, die beiden in hetzelfde huis in Ramle hebben gewoond. Tegelijkertijd trekt 70 jaar geschiedenis van het Midden-Oosten aan je voorbij.
Hoewel er in Bangladesh godsdienstvrijheid is, hebben christenen er te maken met discriminatie en uitsluiting. Dat geldt zeker voor moslims die zich bekeren tot het christendom. Zij worden uit de familie en dorpsgemeenschap verstoten en krijgen te maken met veel weerstand en soms ook met actieve vervolging. Helaas vinden zij vaak geen 'thuis' in de reguliere kerken. Kerk in Actie ondersteunt het werk van Isa-e Church, een kerkgenootschap dat onderdak biedt aan deze christenen en volop investeert in training voor deze nieuwe gelovigen.
In de buurt van Cox’s Bazar, een havenstad in Bangladesh, verblijven meer dan 850.000 Rohingya-vluchtelingen uit Myanmar. Hoewel Bangladesh de vluchtelingen toelaat, hebben zij geen formele juridische status, mogen ze nauwelijks reizen en kunnen ze niet legaal werken. Dit zorgt ervoor dat de Rohingya-bevolking in erbarmelijke omstandigheden leeft in een van de grootste vluchtelingenkampen ter wereld en voortdurend afhankelijk is van noodhulp. Corona, branden en het komende moessonseizoen verergeren de situatie.
Dat bijbelverhalen kracht geven, weten Palestijnse christenen als geen ander. Woorden van tweeduizend jaar geleden verzetten ook nu bergen. Jezus’ opdracht ‘Meisje, sta op’ bracht een Palestijnse bijbelstudiegroep in beweging. Ze realiseerden een collectieve zorgverzekering en al 3000 families doen mee!
Gammele tenten. Extreme kou of juist ondraaglijke hitte. Onveiligheid, gebrek aan schoon drinkwater, medicijnen en sanitaire voorzieningen. En misschien wel het ergst van alles: de uitzichtloosheid, het jarenlange, onzekere wachten. Dat is de realiteit waarin duizenden kinderen in Griekse vluchtelingenkampen opgroeien.
