Kinderen en jongeren

Sinds de militaire coup in 2021 is het geweld in Myanmar schrikbarend toegenomen. Veel kinderen en jongeren zijn getraumatiseerd, drugsverslaving en zelfmoord nemen toe. Praten over psychisch welzijn is echter taboe.

Het ontbreken van elk perspectief ontneemt veel Palestijnse jongeren alle moed om iets van het leven te maken. Kerk in Actie ondersteunt het werk van de christelijke organisatie YWCA die hun trainingen in ondernemerschap en mediavaardigheden biedt.

Joodse en Palestijnse jongeren ontmoeten elkaar zelden. In het regulier onderwijs is weinig aandacht voor conflictoplossing en een gedeelde samenleving. Kerk in Actie ondersteunt het werk van partnerorganisatie Sadaka-Reut die gezamenlijke activiteiten op middelbare scholen en universiteiten organiseert. Jongeren ontdekken dat onderling begrip verschillen kan overbruggen.

Jongeren in Israël hebben vaak weinig kennis van de politieke en historische realiteit van hun land. Met een speciaal onderwijsprogramma leert mensenrechtenorganisatie Rabbis for Human Rights jonge Israëli’s - voor hun verplichte diensttijd begint - meer over mensenrechten en welke plek deze in het jodendom hebben.

In het noorden van Colombia komen steeds meer toeristen naar de Caraïbische kust. Kansarme jongeren die op zoek zijn naar werk, kunnen in hun eigen omgeving leren hoe ze aantrekkelijke en gezonde maaltijden kunnen koken, onder andere in een rijdende kookschool. Zo kunnen ieder jaar 80 jongeren opgeleid worden voor werk in hotels, restaurants of foodtrucks.

Meer dan de helft van de Ghanese bevolking is jonger dan 25 jaar. Omdat er onvoldoende officiële banen zijn, zijn veel jongeren werkloos. Door hoge inflatie is het leven duur. Gebrek aan werk en toekomst kan de stabiliteit in Ghana bedreigen. Kerken in Noord-Ghana laten jongeren samen hun problemen aanpakken.

Meer dan 20.000 gezinnen in Zambia zijn ouderloos. Gezinnen met kinderen onder de 18 als gezinshoofd. Lange tijd zorgden opa’s en oma’s voor deze kinderen, als hun ouders aan aids overleden. Maar als die ook overlijden staan veel weeskinderen er alleen voor. De Raad van Kerken in Zambia stimuleert kerken om naar deze kinderen om te kijken. Kerkleiders worden getraind en kinderen praktisch ondersteund.

Wat begon als een opvangcentrum voor weeskinderen na de genocide van 1994 in Rwanda, groeide uit tot een stevige organisatie voor kinderen en verzorgers, die te maken hebben met hiv en kinderen die geen veilig thuis hebben. Kinderen worden thuis bezocht, krijgen hulp op school. Verzorgers ontvangen steun met goed voedsel, inkomen en een zorgverzekering. Via sport en spel leren kinderen omgaan met hun ziekte. Want ook als je met hiv besmet bent, ligt er nog een hele toekomst voor je.

Het trauma van de genocide in 1994 in Rwanda drukt nog steeds op overlevenden, daders, jong en oud. Veel daders zijn berecht. Sommigen zijn teruggekeerd naar hun dorp. Maar hoe kunnen buren en kerkleden elkaar ooit weer vertrouwen? Rwandese kerken trainen hun pastors in traumahulp en verzoeningswerk. Ook bieden kerken vaktrainingen aan jongeren. Zij zijn de hoopvolle toekomst van dit land in ontwikkeling.

In de Oegandese hoofdstad Kampala leven duizenden kinderen op straat. Ze worden hier door volwassenen neergezet om te bedelen. Ze gaan niet naar school, worden uitgebuit en mishandeld. Kerk in Actie werkt samen met drie Oegandese organisaties die dit probleem aanpakken. Zij vangen de kinderen tijdelijk op en herenigen hen met familie in hun geboorteregio. Ze zorgen dat de kinderen daar weer naar school gaan of een vak kunnen leren. Ook doen ze er alles aan om migratie van nieuwe kinderen naar de stad te voorkomen.

Getraumatiseerde en kwetsbare kinderen kunnen in de gezinshuizen van Jeugddorp De Glind herstellen en zich ontwikkelen. Uithuisgeplaatste kinderen vinden in De Glind een veilig thuis in een stimulerende leef- en leeromgeving.

Als gevolg van de langdurige conflicten in Myanmar (voorheen Birma) zijn veel Birmezen , met name etnische minderheden, de grens met Thailand over gevlucht. Kerk in Actie steunt bij de organisatie Mae Tao Clinic (MTC) het werk wat zich vooral richt op de opvang en scholing van kinderen in het grensgebied van Myanmar en Thailand.

In Moldavië, het armste land van Europa, worden veel kinderen aan hun lot overgelaten. Hun ouders zijn vertrokken naar het buitenland om geld te verdienen of hebben troost gezocht in alcohol. Kinderen zwerven op straat, zonder de zorg en liefde die ze nodig hebben. Zonder goed toezicht en liefdevolle zorg lopen vooral de meisjes het risico om verhandeld te worden en misbruikt in de seks- en drugsindustrie.

In de Indonesische steden Yogyakarta (Java) en Kupang (Timor) leven nog steeds kinderen op straat. Sommigen worden door hun ouders meegenomen om op drukke verkeerspleinen te helpen bij de verkoop van kranten of etenswaren. Anderen worden aan hun lot overgelaten en moeten zichzelf zien te redden. De organisatie Dreamhouse kijkt naar hen om. 

In de Zuid-Indiase textielstad Tirupur wonen zo’n 150.000 migranten, sommigen met hun hele gezin. Omdat ouders de hele dag werken, worden veel kinderen aan hun lot overgelaten. En doordat zij de lokale taal niet spreken, gaan ze niet naar school. Partnerorganisatie van Kerk in Actie SAVE biedt 200 migrantenkinderen onderwijs in zowel hun moedertaal als de lokale taal. Na een jaar kunnen ze doorstromen naar het regulier onderwijs. Ook zorgt SAVE voor voedzame middagmaaltijden en buitenschoolse activiteiten.

Geen plaats voor een kind. Dat is in India aan de orde van de dag. Duizenden kinderen van Dalits worden gediscrimineerd en buitengesloten. Hierdoor blijven hele gezinnen hangen in de armoede waaraan ze zo graag zouden willen ontsnappen.

In Ghana werken naar schatting 20.000 kinderen en jongeren onder dwang in de visserij. De organisatie Challenging Heights zet zich in om deze kinderen te bevrijden, op te vangen en te herenigen met familie. Door voorlichting wil men nieuwe uitbuiting voorkomen.

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. In Bogotá zet een stichting zich in voor kinderen en jongeren in een achterstandswijk vol criminaliteit. De medewerkers bieden hen een veilige plek en een toekomst. De kinderen leren samenwerken, conflicten oplossen, krijgen begeleiding om schooluitval te voorkomen en leren wat hun rechten zijn.

Voor veel jongeren in de Zuid-Afrikaanse stad Pretoria is hun toekomst een zwart gat. Zij groeien op in gebroken gezinnen en gewelddadige wijken. De helft van de jongeren maakt de middelbare school niet af en 40 procent tussen de 15 en 34 jaar is werkloos. De christelijke organisatie PEN is als een familie voor deze kansarme kinderen en jongeren. Ze krijgen begeleiding bij huiswerk en examens, maar leren ook sociale en creatieve vaardigheden die hen weerbaar maken. PEN blijft de kinderen trouw tot ze op eigen benen kunnen staan.