Kinderen in de knel

In Zuid-Afrika woont slechts een derde van de kinderen bij beide ouders. Tweederde van de kinderen leeft in armoede en in ongezonde omstandigheden. Hoe kun je als kerk van betekenis zijn voor deze kinderen en hun families? Voormalig missionaris Attie van Niekerk helpt kerken deze kinderen en hun verzorgers te steunen. Doet u mee?

Meer dan 20.000 gezinnen in Zambia zijn ouderloos. Gezinnen met kinderen onder de 18 als gezinshoofd. Lange tijd zorgden opa’s en oma’s voor deze kinderen, als hun ouders aan aids overleden. Maar als die ook overlijden staan veel weeskinderen er alleen voor. De Raad van Kerken in Zambia stimuleert kerken om naar deze kinderen om te kijken. Kerkleiders worden getraind en kinderen praktisch ondersteund.

Wat begon als een opvangcentrum voor weeskinderen na de genocide van 1994 in Rwanda, groeide uit tot een stevige organisatie voor kinderen en verzorgers, die te maken hebben met hiv en kinderen die geen veilig thuis hebben. Kinderen worden thuis bezocht, krijgen hulp op school. Verzorgers ontvangen steun met goed voedsel, inkomen en een zorgverzekering. Via sport en spel leren kinderen omgaan met hun ziekte. Want ook als je met hiv besmet bent, ligt er nog een hele toekomst voor je.

Jongeren, armen en slachtoffers van de genocide. De Presbyteriaanse Kerk in Rwanda heeft juist extra aandacht voor hen. Veel jongeren hebben te maken met werkloosheid, armoede en geweld. Ze krijgen trainingen om hun talenten te ontdekken en te versterken. De kerk leert arme gemeenteleden hoe ze met betere landbouwmethoden en via spaargroepen hun levensomstandigheden kunnen verbeteren. Voor mensen met trauma’s vanwege de genocide van 1994 organiseert de kerk zogenaamde ‘Lichtgroepen’, zodat daders en slachtoffers weer samen verder kunnen.

Veel weeskinderen en kinderen met gedragsproblemen in Oekraïne worden opgevangen in staatsinternaten, die moeite hebben om een echt gezinsvervangend huis te zijn.

In de Oegandese hoofdstad Kampala leven duizenden kinderen op straat. Ze worden hier door volwassenen neergezet om te bedelen. Ze gaan niet naar school, worden uitgebuit en mishandeld. Kerk in Actie werkt samen met drie Oegandese organisaties die dit probleem aanpakken. Zij vangen de kinderen tijdelijk op en herenigen hen met familie in hun geboorteregio. Ze zorgen dat de kinderen daar weer naar school gaan of een vak kunnen leren. Ook doen ze er alles aan om migratie van nieuwe kinderen naar de stad te voorkomen.

Getraumatiseerde en kwetsbare kinderen kunnen in de gezinshuizen van Jeugddorp De Glind herstellen en zich ontwikkelen. Uithuisgeplaatste kinderen vinden in De Glind een veilig thuis in een stimulerende leef- en leeromgeving.

Stichting de Vrolijkheid organiseert voor kinderen en jongeren in asielzoekerscentra creatieve activiteiten. Zij hebben vaak indringende ervaringen achter de rug. Dans, theater, muziek, nieuwe media en beeldende kunst zijn het instrument om hun verhalen vorm te geven.

Precious Stones is een jonge, christelijke organisatie voor vrouwen- en jeugdwerk in Yangon (Rangoon), de hoofdstad van Myanmar (Birma).

Als gevolg van de langdurige conflicten in Myanmar (Birma) zijn veel Birmezen , met name etnische minderheden, de grens met Thailand over gevlucht. Kerk in Actie steunt bij de organisatie Mae Tao Clinic (MTC) het werk wat zich vooral richt op de opvang en scholing van kinderen in het grensgebied van Myanmar en Thailand. Ondanks dat de politieke en veiligheidssituatie in Myanmar aan het veranderen is, kunnen deze kinderen nog niet terug. Sommigen hebben geen ouders meer, veelal werken hun ouders ook als illegale arbeiders in Bangkok. Terug in dorpen in Myanmar zijn vaak ook nog geen voorzieningen zoals scholing, voldoende voedsel of uitzicht op een inkomen.

In het armste land van Europa, Moldavië, worden veel kinderen aan hun lot overgelaten. Hun ouders zijn vertrokken naar het buitenland om geld te verdienen of hebben troost gezocht in alcohol. Kinderen zwerven op straat, zonder de zorg en liefde die ze nodig hebben. Zonder goed toezicht en liefdevolle zorg lopen vooral de meisjes het risico om verhandeld te worden en misbruikt in de seks- en drugsindustrie.

In Yogyakarta leven veel kinderen op straat. Zij worden aan hun lot overgelaten en moeten zichzelf zien te redden. De organisatie Dreamhouse kijkt naar hen om.

De grote textielstad Tirupur in het zuiden van India, telt meer dan 10.000 kinderen in de knel. De meesten zijn samen met hun ouders naar de stad gemigreerd in de hoop op een beter leven. De realiteit is dat de kinderen, in het bijzonder de meisjes, moeten werken in de textielsector en niet meer naar school kunnen. Ze lopen het risico slachtoffer te worden van geweld of andere vormen van uitbuiting. De organisatie SAVE doet er alles aan om deze kwetsbare kinderen op school te krijgen.

Geen plaats voor een kind. Dat is in India aan de orde van de dag. Duizenden kinderen van Dalits worden gediscrimineerd en buitengesloten. Hierdoor blijven hele gezinnen hangen in de armoede waaraan ze zo graag zouden willen ontsnappen.

James Kofi Annan moest als kind in de visserij werken en kon niet naar school. Na zijn bevrijding kwam hij gelukkig goed terecht. In 2007 begon hij een opvang voor kinderen die net als hijzelf destijds als kindslaaf in de visserij moeten werken op het gigantische stuwmeer Lake Volta. Met zijn organisatie Challenging Heights wil hij deze meest schadelijke vorm van kinderarbeid laten stoppen. En kinderen die hier slachtoffer van zijn een nieuwe toekomst bieden met familie en onderwijs.

Ghana is een West-Afrikaans land dat zich goed ontwikkelt, maar de verschillen tussen noord en zuid zijn nog groot. In de dorpen in het droge noorden is het bestaan hard, is het onderwijs niet altijd goed en hebben jongeren weinig kans op werk. Veel jongeren trekken naar de hoofdstad Accra, waar 25.000 kinderen op straat werken en leven.

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. In Bogotá zet een stichting zich in voor kinderen en jongeren in een achterstandswijk vol criminaliteit. De medewerkers bieden hen een veilige plek en een toekomst. De kinderen leren samenwerken, conflicten oplossen, krijgen begeleiding om schooluitval te voorkomen en leren wat hun rechten zijn.

Voor veel jongeren in de Zuid-Afrikaanse stad Pretoria is hun toekomst een zwart gat. Zij groeien op in gebroken gezinnen en gewelddadige wijken. De helft van de jongeren maakt de middelbare school niet af en 40 procent tussen de 15 en 34 jaar is werkloos. De christelijke organisatie PEN is als een familie voor deze kansarme kinderen en jongeren. Ze krijgen begeleiding bij huiswerk en examens, maar leren ook sociale en creatieve vaardigheden die hen weerbaar maken. PEN blijft de kinderen trouw tot ze op eigen benen kunnen staan.